WAPŃ

Wapń jest składnikiem pobieranym przez rośliny w stosunkowo małej ilości. Z drugiej strony dawki CaO są najwyższe spośród  wszystkich składników. Nawożenie wapniem służy głównie odkwaszaniu gleby, a nie dokarmianiu makroskładnikiem. Odkwaszanie zachodzi dzięki silnym właściwościom neutralizacji jonów H⁺ przez jony Ca²⁺. Z drugiej strony wobec wapnia antagonistyczny jest magnez. Przy nadmiarze magnezu i wysokim pH mogą wystąpić niedobory wapnia jako składnika pokarmowego, głównie u warzyw, roślin sadowiczych 

a ostatnio także u rzepaku i zbóż.

Transport i objawy niedoboru wapnia

Transport wapnia w roślinie – głównie przez ksylem (drewno), bardzo słabo przez floem. Składnik o bardzo niskiej mobilności w roślinie. Dlatego objawy niedoboru najpierw widoczne są na młodszych organach, ponieważ składnik nie przemieszcza się do nich ze starszych części rośliny.

Zahamowany wzrost części nadziemnych i podziemnych roślin.

Zahamowanie wzrostu szczytu pędu.

Śluzowacenie korzenia.

Deformacja liści, młode – skręcone i zagięte, starsze – postrzępione.

Brązowe plamy na liściach, czasem brązowienie nerwów.

Zasychanie wierzchołków liści.

U zbóż pękanie młodych liści w ich połowie.

U rzepaku począwszy od młodszych liści zmiana koloru od końcówek na jasnozielony do szarego, blaszka liściowa pomarszczona.

U psiankowatych – tzw. sucha zgnilizna pomidorów i papryki.

U jabłoni – tzw. – gorzka plamistość jabłek.

Na zbożach częściej występują objawy toksyczności glinu w warunkach niskiego pH niż niedobory wapnia. 

Gorzka plamistość jabłek to choroba fizjologiczna, wywołana brakiem wapnia.

Sucha zgnilizna wierzchołków owoców pomidora wynika z niedoborów lub utrudnień w pobieraniu Ca.

Na kapustnych i sałacie niedobory wapnia powodują objawy nazywane tipburn – brązowienie końcówek